Յաշան ու Լեոնիդ Բրեժնևը

Ցանկացած կայսրության փլուզումից փլատակների տակ են մնում մարդկային ճակատագրեր։ Յաշայի պատմությունը՝ սովորական խորհրդային աշխատավորի պատմություն է, ով ողջ կյանքում հավատարմորեն աշխատել է ոչ այնքան հաճելի արտադրությունում, և ով ոչ մի կերպ չի կարողանում ընդունել փոխված ներկայիս իրականությունը։ Նա շարունակում է ապրել մի երկրում, որն արդեն վաղուց չկա...

1976թ․ Յաշա Մալայանը եղել է ԽՄԿԿ 25-րդ համագումարի պատվիրակ. դա միակ լուսավոր կետն էր նրա ողջ կյանքում, որը մոտենում է իր ավարտին։ Լեոնիդ Բրեժնևը, ասես Յաշայի «Alter Ego», բարձրաձայնում է այն, ինչ  Յաշան չի համարձակվում ասել կամ անել։ Նրա ողջ կյանքը անցյալի հերոսներն են՝ Ֆիդել Կաստրոն, Էռնեստո Չե Գևարան, Իոսիպ Բրոզ Տիտոն, Ելենա և Նիկոլաե Չաուշեսկոները, Էրիկ Հոնեկերը ու նույնիսկ Կենտրոնական Աֆրիկայի Հանրապետության դիկտատոր՝ Ժան Բեդել Բոկասան։ Յաշան հավատարմության երդում է տալիս նրանց, ինչն անհարմարություններ է ստեղծում իր ընտանիքին։